Tradycje spółdzielczości mieszkaniowej w Polsce sięgają okresu międzywojennego. W Stalowej Woli powstanie Spółdzielni Mieszkaniowej związane było z dynamicznym rozwojem miasta i największego zakładu przemysłowego-Huty Stalowa Wola. W 1959r. z inicjatywy 20 osób, które postanowiły znaleźć sposób na szybsze i tańsze pozyskiwanie mieszkań odbyło się Walne Zgromadzenie Członków Założycieli, na którym wybrana została pierwsza Rada Nadzorcza z Przewodniczącym p. Mieczysławem Rajkowskim. Pierwszym społecznym Przewodniczącym Zarządu został p. Władysław Płonka.

Od pomysłu i spraw związanych z rejestracją nowoutworzonej Spółdzielni do pierwszych konkretnych efektów nie upłynęło wiele czasu. Pierwszy budynek przy ul. Staszica powstał w 1960r., a w 1961 cztery budynki przy ul. Czarnieckiego, gdzie do 120 mieszkań wprowadzili się pierwsi lokatorzy. W tym czasie budowano także budynki przy ul. Żwirki i Wigury. Następne lata to kolejne inwestycje. Do 1970r. powstało ok. 1000 mieszkań.

W mieście w szybszym tempie rozwijała się Huta Stalowa Wola, powstawały komunalne przedsiębiorstwa i wiele innych zakładów. Zapewniały ludziom zatrudnienie, a ludzie potrzebowali dachu nad głową. Spowodowało to duży napływ chętnych i zainteresowanych przystąpieniem do spółdzielni. Dlatego też na lata 70-te przypada intensywny rozwój budownictwa spółdzielczego, w tym czasie powstaje osiedle Centralne z 23 budynkami mieszkalnymi, przychodnią zdrowia, szkołą, apteką, żłobkiem, przedszkolem, biblioteką i kompleksem handlowo-usługowym. Równolegle realizowano budynki mieszkalne i lokale użytkowe przy ul. Poniatowskiego.

Dalszy rozwój spółdzielni, to powstanie kolejnych osiedli Młodynie i Poręby-łącznie 3460 mieszkań, w których zamieszkało blisko 12 tys. osób. Po roku 1980 rozpoczęto realizację osiedla Skarpa oraz uzupełniano wybudowane wcześniej osiedla o niezbędną infrastrukturę towarzyszącą.

Na początku lat 80-tych oddano do użytku Dom Spółdzielczy, do którego przeniesione zostały biura Spółdzielni, siedzibę znalazł także Spółdzielczy Dom Kultury. Wybudowana w tym okresie z pełnym rozmachem baza zaplecza technicznego dla Zakładu Budowlano-Remontowego pozwoliła zabezpieczyć potrzeby remontowe powiększających się zasobów mieszkaniowych.

Ówczesna działalność inwestycyjna Spółdzielni Mieszkaniowej nie ograniczała się tylko do miasta Stalowa Wola. W Nisku i w Rudniku wybudowano 250 mieszkań w 5 budynkach i 3 obiekty towarzyszące.

W latach 90-tych znacznie pogorszyły się warunki finansowania inwestycji mieszkaniowych. Z uwagi na drogie kredyty, znacząco zmniejszyła się liczba budowanych mieszkań, po 1990r. powstało już tylko 31 budynków i 13 domków jednorodzinnych. W tej sytuacji Spółdzielnia- podobnie jak wiele innych w kraju – z inwestującej stała się głównie Spółdzielnią eksploatującą.